دلم را سپردم...

دلم را سپردم به بنگاه دنیا

و هی آگهی دادم اینجا و آنجا

و هر روز برای دلم مشتری آمد و رفت

و هی این و آن سرسری آمد و رفت

ولی هیچ کس واقعاً اتاق دلم را تماشا نکرد

دلم قفل بود و کسی قفل قلب مرا وا نکرد

یکی گفت: چرا این اتاق پر از دود و آه است؟

یکی گفت: چه دیوارهایش سیاه است؟

یکی گفت: چرا نور اینجا کم است؟

و آن دیگری گفت:و انگار هر آجرش فقط از غم و غصه و ماتم است؟!

و رفتند و بعدش دلم ماند بی مشتری

و من تازه گفتم:خدایا؛ تو قلب مرا می خری؟؟

و فردای آن روز خدا آمد و توی قلبم نشست

و در را به روی همه پشت خود بست

و من روی آن در نوشتم

ببخشید دیگر برای شما جا ندارم

از این پس به جز او کسی را ندارم...